Φτάνω στο σχολείο μου 8.00. Τα κατάφερα. Είμαι στην ώρα μου. Τρέχω στο γραφείο να βρω το PC ελεύθερο για να εκτυπώσω το τεστ της 1ης ώρας. Έχει ουρά από 3 συναδέλφους. Ας κάνω κάτι άλλο ωστόσο. Βλέπω ελεύθερο φωτοτυπικό με την άκρη του ματιού μου.
Πρέπει να δράσω γρήγορα. Με ένα άλμα βρίσκομαι μπροστά του. Χαμογελάω και ενώ βγάζω φωτοτυπίες χτυπάει το κουδούνι για προσευχή. Φεύγω σφαίρα για το προαύλιο ενώ το φωτοτυπικό ακόμα τυπώνει.
Αρχίζουν΄ τα γεια σας κύριε, γεια σας κύριε΄. Ανάσες για μένα. Χαλαρώνω. Αλλά όχι για πολύ. Πρέπει να μαζέψουμε τα παιδιά σε σειρές για προσευχή. Αυτά λες και το κάνουν επίτηδες κάνουν το πιο αργό τους βάδισμα ενώ νιώθω το πιο γρήγορο λαχάνιασμα, παρότι ακίνητος. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ την ώρα της προσευχής. Αποφασίζω να την κάνω την αμαρτία μου. Πριν ολοκληρωθεί βρίσκομαι με χαλαρά πηδηματάκια στο γραφείο και εκτυπώνω τα θέματα του τεστ της 1ης ώρας. Τα κατάφερα. Αρπάζω και τις φωτοτυπίες από το φωτοτυπικό και έφυγα για τη τάξη.
Μπαίνω στο Β5. Όλα τα παιδιά είναι όρθια και τιτιβίζουν. Μετά το ΄καθίστε κάτω΄ για 5η φορά κάθονται. Ανακοινώνω αποφασιστικά ότι θα γράψουμε τεστ στη φυσική. Μετά τα ΄όχι κύριε΄ και τα΄ σας παρακαλούμε κύριε ΄ ξεκινάμε. 6 παιδιά του τμήματος πρέπει να εξεταστούν προφορικά. Κάνω ένα γρήγορο υπολογισμό 25 λεπτά το τεστ δια 6=4 περίπου λεπτά το κάθε παιδί. Ξεκινάω λοιπόν με το ρολόι στο χέρι. Ταυτόχρονα με την προφορική εξέταση πρέπει να απαντάω σε απορίες των υπόλοιπων 22 παιδιών σχετικά με τα θέματα, να προσέχω μην αντιγράψει κανένα και να βαθμολογώ επιτόπου τους 6. Εκείνη την ώρα χτυπάει η πόρτα. Είναι συνάδελφος που πρέπει να ανακοινώσει κάτι σημαντικό στα παιδιά σχετικά με μία εκδρομή. Το μάτι μου γυαλίζει και νιώθω να χαμογελώ χωρίς να το θέλω. Το χαμόγελο του τρελού. Μασώμενο ντεπόν νούμερο 1. Χωρίς πολύ σκέψη, το χέρι πάει μόνο του. Ένα παιδί ζητά τουαλέτα. Όχι πριν τελειώσει το τεστ του λέω. Είναι επείγον μου απαντάει. Του δίνω 1 λεπτό. Το τεστ ολοκληρώνεται τελικά σε 30 λεπτά. Μαζεύοντας τις κόλλες αρχίζω να παραδίδω το επόμενο μάθημα. Έχουμε και λέμε: τεστ 30΄(καθαρά 15΄), παράδοση παρακάτω 10΄, ασκήσεις για την επόμενη φορά 5΄. Τα κατάφερα!
Διάλλειμα αλλά όχι για μένα. Κατεβαίνοντας τις σκάλες βλέπω 2 γονείς να μου χαμογελάνε από μακριά. Είχαν έρθει ξανά πρόσφατα. ΄΄Αχ να θυμηθώ ποιοι είναι, ποιοι είναι; ΄΄Ευτυχώς δεν χρειάστηκε. Κρυμμένος πίσω τους ήταν ο γιος τους ο Κώστας που για να δω, με κοιτάζει περίεργα ή μου φαίνεται; Δεν έχουμε κανένα παράπονο από σας ξεκινάνε να λένε. Όμως μήπως βάζατε πολλά για το σπίτι; Ο Κωστάκης δεν προλαβαίνει γιατί δεν έχει μόνο το σχολείο. Μαθαίνει 2 γλώσσες, υπολογιστές, κιθάρα μπάσκετ και πάει και φροντιστήριο για τα ελληνικά. Και στο φροντιστήριο τους βάζουν πολλές ασκήσεις. Δεν προλαβαίνει να κάνει και του σχολείου. Το ίδιο λένε και τα άλλα παιδιά. Το έχουμε συζητήσει και με τους άλλους γονείς. Χαμόγελο τρελού πάλι. Το καταπίνω. Φαντασιώνομαι ότι τους τα χώνω αλλά δεν ανοίγω το στόμα μου να μην ξεχυθεί ο χείμαρρος. Με σώζει το κουδούνι. ΄Χάρηκα αλλά έχω μάθημα΄.
Μπαίνω για μάθημα Φυσικής γενικής παιδείας Γ΄ Λυκείου στο Γ1. Ξεκινάω τη παράδοση. Επικρατεί ησυχία. Περίεργο. Μήπως τους έχω καθηλώσει ή συμβαίνει κάτι άλλο; Παρατηρώ ότι οι περισσότεροι γράφουν στα τετράδια τους. Μάλλον κρατάνε σημειώσεις. Κορδώνομαι. Η χαρά μου δεν κρατάει πολύ. Πλησιάζω στα θρανία τους και βλέπω ότι λύνουν ασκήσεις από άλλα μαθήματα κατεύθυνσης. ΄Τα βιβλία μέσα τώρα!΄ Μα κύριε το δικό σας δεν το δίνουμε πανελλαδικά και έχουμε πολλές ασκήσεις για το φροντιστήριο, αφήστε μας σας παρακαλούμε μου λένε. Αλήθεια κύριε μπορείτε να με βοηθήσετε σε μια άσκηση που μας βάλανε στο φροντιστήριο στη κατεύθυνση;΄. Χαμόγελο τρελού που συνοδεύεται και από λίγο γέλιο τρελού αυτή τη φορά. Πρέπει να δράσω γρήγορα. Έχω χάσει το κοινό μου. Πρέπει να κάνω τα μαγικά μου. ΄Το ξέρετε παιδιά ότι τα σώματα δεν έχουν χρώμα; Ότι το μαύρο μάλιστα δεν είναι καν χρώμα αλλά απουσία φωτός ΄. Αυτό πάντα έπιανε. Περιμένω το «χειροκρότημα». Μάταια όμως. Ξαφνικά μια σκέψη περνάει από το μυαλό μου. Αυτό που σας ρωτάω αφορά και τη φυσική κατεύθυνσης και μάλιστα έχει πέσει ως θέμα στις πανελλαδικές. Η μαγική λέξη: Πανελλαδικές. Ψέμα αλλά για καλό σκοπό. Βάζουν με μιας τα μολύβια κάτω, οι κόρες διαστέλλονται, όλα τα βλέμματα είναι πλέον καρφωμένα πάνω μου, κρέμονται από τα χείλη μου. Τα κατάφερα. «Χειροκρότημα».
Διάλλειμα 2ο. Πρέπει να προλάβω πριν κτυπήσει για μέσα να μαζέψω τα χρήματα για την εκδρομή από το Γ2 που είμαι υπεύθυνος τμήματος. Επίσης να μαζέψω τις αιτήσεις για τη συμμετοχή κάποιων μαθητών σε ένα διαγωνισμό φυσικής. Δεν πρόλαβα. Το άλλο διάλλειμα.
3η ώρα έχω κενό. Γεμάτο όμως κενό όπως πάντα. Είναι η ώρα που κάνω γραμματειακή υποστήριξη στο γραφείο λόγω έλλειψης γραμματέως. 1 ώρα την ημέρα κάθε καθηγητής. Εγώ λόγω ευχέρειας στους υπολογιστές έχω αναλάβει τα mail, το survey, το myschool και οτιδήποτε αφορά ψηφιακές υπηρεσίες. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Τα πλήκτρα έχουν πάρει φωτιά ενώ ένα τοστ κρέμεται από το στόμα μου. Διάλλειμα 3ο. Δεν βγαίνω. Πρέπει να επικαιροποιήσω το survey πριν χτυπήσει για μέσα. Μασώμενο ντεπόν νούμερο 2.
4η ώρα έχω φυσική κατεύθυνσης στο Γ3. 6 μαθητές μόνο στη τάξη. ΄Που είναι οι άλλοι ρε παιδιά;΄ Καμία απάντηση. Ξαναρωτάω. Ο καλός μαθητής της τάξης μου λέει ότι φύγανε για το σπίτι για να διαβάσουνε για τις Πανελλαδικές. Χαμογελώντας συνεχίζει και λέει ότι από την άλλη βδομάδα δεν θα έρχεται κανείς εκτός των 2 που δεν έχουν άλλες απουσίες. ΄Κύριε δεν προλαβαίνουμε. Μας βάζουνε πολλά στο φροντιστήριο΄. ΄Μα παιδιά δεν έχω ολοκληρώσει την ύλη΄. ΄Δεν πειράζει κύριε εμείς την έχουμε τελειώσει από το Γενάρη στο φροντιστήριο΄. Κοιτάζω το ημερολόγιο απέναντι με μια και μόνη ελπίδα. Θεέ μου κάνε να είναι 1η Απριλίου. Ήταν όμως 2η Απριλίου. Η δράση του ντεπόν σταμάτησε απότομα.
Διάλλειμα 4ο . Έχω εφημερία στο προαύλιο. Ευκαιρία για λίγο ήλιο. Το κεφάλι μου βέβαια σαν περισκόπιο υποβρυχίου σαρώνει όλο το προαύλιο από άκρη σε άκρη μην γίνει τίποτα .Κυρίως προσέχω για bulling, smoking ,broking, dropping, pushing, kicking και kissing. Μετράω 70 περίπου ‘γεια σας κύριε’ που για κάποιο περίεργο λόγο λατρεύω να ακούω. Ανάσες τα παιδιά. Χαλάλι. Παίρνω απάνω μου και πάλι.
5η ώρα έχω χημεία στο Α1.Σήμερα θα πάμε εργαστήριο. Θα κάνουμε πείραμα για την εξουδετέρωση οξέος και βάσης. Παίρνω ύφος επίσημο, φοράω γαντάκια και μάσκα λέω στα παιδιά να απομακρυνθούν παρόλο που δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος και είμαι έτοιμος να εντυπωσιάσω. Χτυπάει η πόρτα. Οι μαθητές που συμμετέχουν στην ομάδα μπάσκετ του σχολείου να πάνε έξω για προπόνηση. Φεύγουν 3 παιδιά. Ατάραχος συνεχίζω. Μετά από λίγο χτυπάει ξανά η πόρτα. Όσοι μαθητές θα συμμετάσχουν στη γιορτή στο τέλος της σχολικής χρονιάς να πάνε στην αίθουσα εκδηλώσεων. Οκ. Συνεχίζω. Ο ενθουσιασμός των παιδιών για το πείραμα έχει μειωθεί, το νιώθω. Το πείραμα ολοκληρώνεται αλλά επικρατεί απογοήτευση. ΄ Γιατί παιδιά έχετε αυτά τα μούτρα ΄ ; ΄ Κύριε περιμέναμε να γίνει καμία έκρηξη ΄. Νιώθω ότι το πρόσωπό μου έχει κοκκινίσει. Και τότε έγινε η έκρηξη και ήταν όλη δικιά μου. ΄ Μόνο αυτό σας ενδιαφέρει; Εχθές έφαγα 1,30 ώρα για να το ετοιμάσω αυτό το πείραμα και εσείς θέλετε εκρήξεις; Τι είστε, χουλιγκανάκια είστε; ΄ Δαγκώθηκα....Δεν έπρεπε να τα αποκαλέσω έτσι. Να ζητήσω συγνώμη; Δεν πειράζει, θα καταλάβουν. Ξέρουν ότι τα αγαπώ και δεν το εννοούσα. Επικρατεί μικρή παγωμάρα στη τάξη. Ευτυχώς το κουδούνι δεν αργεί να κτυπήσει.